1.1 A CÉLULA COMO UNIDADE DE VIDA.
1.1.1 Teoría celular.
♣HISTORIA DA TEORÍA CELULAR.
O estudo da célula comezou a partir da invención do microscopio. En 1963, Robert Hooke observou finos cortes de corcho recordándolle as celdillas dun panel de abellas, de ahí o nome de células.
A pesar de que Hooke non observou células vivas, considérase a primeira persoa que observou e identificou células.
A célula é a unidade fundamental da vida e as características asociadas coa vida dependen das actividades que ser realizan dentro das células.
- Cando un organismo está formado por unha soa célula denomínase organismo unicelular, e dentro desa célula realízanse todas as actividades da vida.
- Cando un organismo está formado por varias células denomínase pluricelulares.
♣ TEORÍA CELULAR.
En 1976, Leeuwenhoek empezou a observar organismos simples, bacterias e células sanguíneas.
En 1976, Leeuwenhoek empezou a observar organismos simples, bacterias e células sanguíneas.
No 1831, Robert Brown descubriu en células de plantas a presenza dunha estructura central, conocida como núcleo.
No 1838, Matthew Schleiden, propuxo a hipótese de que todas as plantas estaban formadas por células.
No 1939, Theodor Shwann, ampliou esa hipótese e aumentou que todos os animais tamén están formados por células. Propuxo tamén que os procesos de vida dos organismos ocurren dentro da célula.
No 1855, Rudolf Virchow propuxo unha hipótese donde decía que as células se reproducen e dan orixe a outras células. Este proceso coñécese como reproducción celular.
Despois de esta e máis investigacións, desenvolveuse a Teoría Celular, que se resume nas seguintes afirmacións:
♣Todos os organismos están compostos de células.
♣Nas células teñen lugar as reacción metabólicas do organismo.
♣As células proveñen tan só doutras células preexistentes.
♣As células conteñen o material hereditario.
Despois de esta e máis investigacións, desenvolveuse a Teoría Celular, que se resume nas seguintes afirmacións:
♣Todos os organismos están compostos de células.
♣Nas células teñen lugar as reacción metabólicas do organismo.
♣As células proveñen tan só doutras células preexistentes.
♣As células conteñen o material hereditario.
1.1.2. A reprodución nas células.
Na reprodución celular interveñen dous procesos denominados ciclo celular e meiose.
O ciclo celular a
súa vez divídese na interfase e división celular.
A interfase é o proceso no cal a célula medra e se prepara para a división celular. Consta de tres fases:
-Fase G1: a célula que acaba de formarse medra e aumenta o número de orgánulos celulares que contén.
-Fase S: prodúcese a duplicacón do ADN, polo que ao final da etapa a etapa contén dúas copias do seu material xenético.
-FaseG2: Sintetízanse as estructuras necesarias para a división celular.
A interfase é o proceso no cal a célula medra e se prepara para a división celular. Consta de tres fases:
-Fase G1: a célula que acaba de formarse medra e aumenta o número de orgánulos celulares que contén.
-Fase S: prodúcese a duplicacón do ADN, polo que ao final da etapa a etapa contén dúas copias do seu material xenético.
-FaseG2: Sintetízanse as estructuras necesarias para a división celular.
A división
celular é o proceso polo cal se reproducen as células eucariotas.
Está formada por dúas etapas coñecidas co nome de mitose e citocinese.
A mitose é o proceso polo cal unha célula se divide en dúas células fillas exactamente iguais entre sí e iguais a célula nai. Para que iso se produzca, anteriormente ense que duplicar o ADN e os orgánulos. A mitose consta de catro fases
-Profase: ao comezo desta fase, cada par de centríolos ( que se dividiron na célula interfásica) deríxese a cara a un polo da célula e desenvólvense microtúbulos que orixinan o chamado fuso mitótico. A cromatina condénsase e aparecen os cromosomas. Ao final da profase, obsérvanse dúas cromátidas irmáns unidas polo centrómero. Nesta etapa a membrana nuclear e o nucléolo desaparecen.
Está formada por dúas etapas coñecidas co nome de mitose e citocinese.
A mitose é o proceso polo cal unha célula se divide en dúas células fillas exactamente iguais entre sí e iguais a célula nai. Para que iso se produzca, anteriormente ense que duplicar o ADN e os orgánulos. A mitose consta de catro fases
-Profase: ao comezo desta fase, cada par de centríolos ( que se dividiron na célula interfásica) deríxese a cara a un polo da célula e desenvólvense microtúbulos que orixinan o chamado fuso mitótico. A cromatina condénsase e aparecen os cromosomas. Ao final da profase, obsérvanse dúas cromátidas irmáns unidas polo centrómero. Nesta etapa a membrana nuclear e o nucléolo desaparecen.
-Metafase:
os cromosomas condénsanse de todo e sitúanse no ecuador da célula, unidos as
fibras do fuso mitótico mediante os cinetocoros.
-Anafase:
as fibras do fuso acúrtanse, provocando a separación das dúas cromátidas irmás
de cada cromosoma.
-Telofase:
as cromátidas perden a súa condensación e volven ao seu estado de cromatina.
Reaparecen a membrana nuclear e o nucléolo. Ao final do proceso haberá dous
núcleos fillo con 2n cromosomas dunha cromátida cada un.
Na
citocinese prodúcese un anel de actina que provoca o estrangulamento da célula,
formándose así dúas células idénticas.
A meiose só
ocorre en organismos con reprodución sexual en células diploides. Son coma dúas
mitosis, pero con unha soa duplicación do ADN. Na meiose as células fillas
resultantes teñen a metade de cromosomas que a célula da que proceden. Grazas a
meiose, obtéñense células haploides(n) a partir de células diploides(2n) e
tamén aumenta a variabilidade xenética, mediante un proceso denominado
recombinación xenética, no cal se produce o intercambio de fragmentos de
cromátidas irmáns entre cromosomas homólogos. A meiose consta de dúas etapas:
meiose I e meiose II.
○Meiose I: é a fase máis longa e complexa da meiose. Nela prodúcese a división reducional.
-Profase I: e a fase máis longa da meiose I, e nela os cromosomas homólogos aparéanse formando pares de cromosomas chamados bivalentes. Prodúcese a recombinación xenética.
-Metafase I: os bivalentes sitúanse no ecuador da célula unidos ás fibras do fuso acromático.
-Anafase I: cada cromosoma sepárase do seu homólogo e diríxese o polo da célula.
-Telofase I: cada grupo de cromosomas contén a metade de cromosomas que o núcleo orixinal, e prodúcense dúas células fillas haploides (n), cun único xogo de cromosomas pero con cadansúa cromátida.
○Meiose I: é a fase máis longa e complexa da meiose. Nela prodúcese a división reducional.
-Profase I: e a fase máis longa da meiose I, e nela os cromosomas homólogos aparéanse formando pares de cromosomas chamados bivalentes. Prodúcese a recombinación xenética.
-Metafase I: os bivalentes sitúanse no ecuador da célula unidos ás fibras do fuso acromático.
-Anafase I: cada cromosoma sepárase do seu homólogo e diríxese o polo da célula.
-Telofase I: cada grupo de cromosomas contén a metade de cromosomas que o núcleo orixinal, e prodúcense dúas células fillas haploides (n), cun único xogo de cromosomas pero con cadansúa cromátida.
○Meiose II:
realízana cada unha das células fillas das meiose I. A meiose II é un proceso
de división semellante a unha mitose, no que se separan as cromátidas irmáns de
cada cromosoma. O resultada é a formación de catro células haploides, coa
metade de cromosomas que os que ten a célula nai. Ten as seguintes fases: profase II, metafase II, anafase II, telofase II e citocinese.