ENFERMIDADES DE TRANSMISIÓN SEXUAL.
Transmítense de persoa en persoa por medio do contacto sexual, durante as relación sexuais, incluído sexo vaxinal, sexo anal e sexo oral. Pero tamén se poden transmitir polo uso de xeringas contaminadas ou por contacto da sangue. Algunhas delas tamén se poden transmitir durante o embarazo de nais a fillos. A maior parte das enfermidades son causadas por bacterias ou virus pero outras tamén son causadas por protozoos ou hongos.
Hai dous métodos para previr as ETS:
♣Monogamia: o mellor método e o máis seguro é tendo unha soa parella sexual e evitando ter relacións sexuais con máis dun compañeiro.
♣Preservativo: están diseñados, probados e manufacturados para non fallar nunca si se usan correctamente. Non é o 100% seguro pero ten unha porcentaxe de seguridade do 97%. O seu uso apropiado esixe:
Hai dous métodos para previr as ETS:
♣Monogamia: o mellor método e o máis seguro é tendo unha soa parella sexual e evitando ter relacións sexuais con máis dun compañeiro.
♣Preservativo: están diseñados, probados e manufacturados para non fallar nunca si se usan correctamente. Non é o 100% seguro pero ten unha porcentaxe de seguridade do 97%. O seu uso apropiado esixe:
- Non por o preservativo demasiado firme no extremo, deixando 1 ou 2 cm na extremidade para a eyaculación.
- Usar un preservativo novo para cada relación sexual.
- Non usar un preservativo demasiado floxo, pois pode fallar.
- Non voltear o preservativo despois de terminar, aínda que non houbera eyaculación.
- Non unsar preservativos elaborados con substancias diferentes do látex ou poliuretano, pois non protexen do VIH.
- Evitar deixar o preservativo na calor porque poden desgastarse.
- Evitar o uso de lubricantes baseados en aceito con preservativos de látex.
- Evitar o uso de dobre preservativo, polo fricción entre ambos.
Agora falaremos das enfermidades de transmisión sexual máis frecuentes na sociedade actual:
○Gonorrea: a causante desta enfermidade é a bacteria Neisseria gonorrhoeae, que pode crecer e multiplicarse fácilmente en áreas húmidas e tibias do aparato reprodutor, incluídos o cuello uterino, útero e as trompas de Falopio na muller, e na uretra na muller e no home. Esta bacteria tamén pode crecer na boca, na garganta, nos ollos e no ano. Ten os seguintes síntomas:
♣Muller: secreción vaxinal inusual, sangrado vaxinal inusual, dor na parte inferior do abdome, e molestias o orinar.
♣Home: dor ao orinar e secreción uretral purulenta.
○Sífilis: é unha infección de transmisión sexual ocasionada pola bacteria Treponema Pallidum, microorganismo que necesita un ambiente tibio e húmido para sobrevivir, como as membranas mucosas dos xenitais, a boca e o ano. Transmítese cando se entra en contacto con feridas aberta dunha persoa infectada. Esta infermidade ten varias etapas: a primaria, secundaria, latente e terciaria. Na etapa secundaria é posible contaxiarse ao ter contacto ca pel de alguén que ten unha erupción cutánea na pel causada por sífilis. Os síntomas son: feridas, febre leve, inflamación dos ganglios linfáticos, pérdida do pelo, trastornos mentales, cegueira, anomalías cardíacas, etc.
○Papiloma humano: é unha enfermidade infecciosa causada polo VPH (virus do papiloma humano). Transmítese por vía sexual, aínda que pode contaxiarse tamén en piscinas, baños e saunas. Presentase na pel das zonas xenitais en forma de verrugas, que se ven a simple vista. Os síntomas máis importantes que presenta o virus son irritacións constantes na zona da entrada da vaxina con ardor e sensación de queimadura durante as relación sexuais. As zonas infectadas polo VPH poden provocar cáncer.
○VIH: o virus da inmunodeficiencia humana é responsable do síndrome de inmunodeficiencia adquirida (sida) e ataca aos linfocitos, que forman unha parte fundamental do sistema inmunitario do ser humano. Como consecuencia, disminúe a capacidade de resposta do organismo para facer frente a infeccións oportunistas orixinadas polo virus, bacterias, protozoos, hongos e outros tipos de infeccións.
A causa máis frecuente da morte entre as persoas que contraen o VIH e a neumonía por Pneumocystis jiroveci.
A causa máis frecuente da morte entre as persoas que contraen o VIH e a neumonía por Pneumocystis jiroveci.
O VIH pódese transmitir por vía sexual (vaxinal ou anal) mediante o intercambio de fluídos vaxinais, rectales ou semen, así como mediante o contacto co líquido preeyaculario durante as prácticas sexuales ou por transfusións de sangue.
Unha nai infectada con VIH tamén pode infectar ao fillo durante o embarazo mediante a placenta, o parto ou a lactancia, aínda que existen tratamentos para evitalo. Tras a infección poden pasar ata 10 anos para que se diagnostique o sida, que é cado o sistema inmunitario está gravemente danado e non é capaz de responder efectivamente as infeccións oportunistas.
É moi importante destacar que unha persoa infectada polo VIH pode ou non desarrollar sida. Moitos pacientes que foron diagnosticados seropositivos frente ao VIH pasan largos períodos de tempo sin desarrollar inmunodeficiencia.
Unha nai infectada con VIH tamén pode infectar ao fillo durante o embarazo mediante a placenta, o parto ou a lactancia, aínda que existen tratamentos para evitalo. Tras a infección poden pasar ata 10 anos para que se diagnostique o sida, que é cado o sistema inmunitario está gravemente danado e non é capaz de responder efectivamente as infeccións oportunistas.
É moi importante destacar que unha persoa infectada polo VIH pode ou non desarrollar sida. Moitos pacientes que foron diagnosticados seropositivos frente ao VIH pasan largos períodos de tempo sin desarrollar inmunodeficiencia.
Os síntomas do sida nos nenos, adolescentes e adultos son case os mesmos. Alguén infectado pode desarrollar unha enfermidade con un aumento de segragación de espermatozoides, ou unha gripe, pero a maioría da xente non ten síntomas ao infectarse. Os síntomas usualmente aparecen nun plazo dunha semana a un mes, e confundense a menudo con síntomas doutra infección viral. Estes síntomas inclúen febre, dor de cabeza, malestar xeral, depresión, infertilidade, vómito e diarrea.